Onlangs was ik in gesprek met iemand die mij confronteerde met mijn boosheid. Ik probeerde eerste te ontkennen dat ik boos was maar omdat mij steeds dezelfde vraag werd gesteld, wat er aan de hand is, vertelde ik dat ik me zorgen maakte om mijn gebit. Op dat moment kwamen de tranen, tranen van opluchting dat ik dit punt kon openen en verder onderzoeken en werd ik geconfronteerd met angst, angst dat ik te laat ben, angst dat ik mijn gebit heb laten versloffen wat me nu noodlottig zou kunnen worden.
Ik heb de laatste jaren last van mijn gebit, in de zin dat mijn tandvlees ontstoken is, in min of meerdere mate. Ik spoel regelmatig met soda bicarbonaat / kokosolie en soms lijkt het beter te gaan en soms weer minder. Ook heb ik een plekje tussen mijn kiezen, waar lang geleden een kroon is geplaatst wat altijd een nogal zeurderig gevoel geeft als ik poets of flos. Ik heb laatst een tandarts bezocht die tandsteen heeft weggehaald maar het tandvlees lijkt er niet op vooruit te zijn gegaan. Nu heb ik ooit in mijn zoektocht eens gelezen dat een slecht gebit/tandvlees een bron kan zijn voor kanker, omdat er op die manier bacterieen binnen komen. En dat deel van mijn lichaam is niet onderzocht tijdens de screening.
Nu heb ik contact gezocht met een andere (holistische) tandarts (waar ik meer vertrouwen in stel) en mijn probleem voorgelegd, ik wacht nu op antwoord.
Ik zal zelfvergevingen schrijven voor het onderdrukken van mijn emoties.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben boosheid te vertonen aan anderen zonder me te realiseren waarom ik zo’n boos gedrag vertoon.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te ontkennen aan de ander dat ik boos ben waarmee ik nog even in mijn boosheid wil blijven hangen.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben in mijn boosheid te willen blijven hangen omdat ik niet met de ander wil delen dat ik boos ben en niet wil onderzoeken wat er onder die boosheid zit.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te willen onderzoeken wat er onder de boosheid verborgen is want dan word ik geconfronteerd met het onderdrukken van mijn emoties/angsten.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien/begrijpen/realiseren dat ik de informatie over mijn gebit ken en weet en dat ik deze onderdruk.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te willen nadenken over de toestand van mijn gebit/tandvlees omdat de enige optie is dat ik naar een andere tandarts zal moeten gaan en dat dit veel geld gaat kosten.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben mijn gebit niet goed te verzorgen.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn dat het nu te laat is voor me, dat het achterstallige onderhoud me noodlottig zal worden.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben dat mijn dieet voor niets lijkt te zijn, omdat ik mijn gebit heb verslonst.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken ik geef al zoveel geld uit voor mijn welbevinden dat het gebit het maar moet afweten.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben het moeilijk te vinden dat ik zoveel geld moet uitgeven aan mijzelf.
Ik realiseer me dat ik geen geld wil en kan uitgeven aan mijzelf/mijn gezondheid.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben me schuldig te voelen als ik geeld aan mijzelf uitgeef.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat de gezondheid van een ander belangrijker is dan die van mijzelf.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat mijn leven minder waard is als dat van een ander.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat zoveel mogelijk geld aan mijn kinderen/echtgenoot besteed moet worden als dat nodig is maar niet aan mij.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben niet te zien/begrijpen/realiseren dat al het leven geld kost, dat we nu eenmaal dit systeem van geld = leven hebben gecreëerd en dat we dit als mensheid ook kunnen veranderen.
Als en wanneer ik zie dat ik plotseling een boosheid vertoon die niet direct te verklaren is dan stop ik en adem, ik realiseer me dat ik mijn emoties/angsten onderdruk en dat ik bank ben deze te onderzoeken en te vergeven.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan te kijken onder mijn boosheid wat daar verscholen zit en open dit punt door erover te schrijven.
Als en wanneer ik zie dat ik angst/weerstand heb geld voor mijzelf uit te geven dan stop ik en adem. Ik realiseer me dat mijn leven evenveel waard is als dat van een ander, we zijn allen een en gelijk.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan mijzelf te gunnen geld uit te geven voor mijn gezondheid en welbevinden zonder hier schuldgevoelens over te hebben.
gratis on-line cursus
Een oma's tocht naar leven 