Een paar weken geleden heb ik een algeheel onderzoek gehad. Er is onderzoek gedaan op urine, bloed, ontlasting wat geen afwijkingen opleverde. Ook werd er een echo van mijn buik, borsten, schildklier en baarmoeder/eierstokken gemaakt. De uitslag van het uitstrijkje was normaal.
In mijn schildklier werden verscheidene bobbels gezien waarvoor een punctie wordt geadviseerd.
In mijn rechter borst werd een cyste gezien en er werd met nadruk een mammografie geadviseerd.
Ik heb de mammografie toch laten verrichten en er werden geen afwijkingen gezien.
Ik krijg nog een oproep om mijn moedervlekken te onderzoeken.
Op de echo van mijn baarmoeder werd een vleesboom (klein) gezien waarvoor controle wordt geadviseerd over een half jaar.
Tot zover dus niets ontdekt. Ik merk dat mijn omgeving nogal lakoniek reageert op de uitslag van de onderzoeken, zoals mooi toch m.a.w. er is waarschijnlijk niets aan de hand en dit maakt me boos en ik heb het gevoel niet begrepen te worden.
Ik zelf denk dat het urine-HCG onderzoek dat ik heb laten verrichten bij de Navarro kliniek erg betrouwbaar is en ik ga dit ook zeker over enige maanden laten herhalen.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben boos, teleurgesteld en verdrietig te zijn als mijn omgeving lakoniek reageert op de uitkomst van de onderzoeken van het ziekenhuis dat ik heb bezocht waarin de uitkomsten negatief zijn voor kanker.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben ondersteund te willen worden door mijn omgeving waarin ik begrip wil hebben voor mijn situatie en mijn vertrouwen in de urinetest van de Navarro kliniek.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben boos te zijn op mensen die alleen vertrouwen hebben in de reguliere geneeskunde en mijn keuze als kwakzalverij bestempelen.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat ik de goedkeuring van anderen nodig heb om het pad dat ik heb gekozen om te genezen te vervolgen.
Als ik zie dat ik boos, teleurgesteld of verdrietig word als ik geen steun krijg van mijn omgeving dan stop ik en adem. Ik realiseer me dat ik de enige ben die verantwoordelijk is voor mijn genezingsproces en dat ik anderen niet hiervan hoef te overtuigen.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan te vertrouwen op mijzelf, het dieet, het Desteni I Process en de HCG-test over een poosje te herhalen.
………… – / – ………….
Ik moest wel denken aan hoe het bij mijn moeder is gegaan. Toen ze werd onderzocht in het ziekenhuis omdat ze zo geel zag, bleek zij al levermetastasen te hebben en hierop kreeg ze een toale screening om de bron van de kanker te vinden teneinde haar de juiste behandeling te geven. De bron werd niet niet gevonden en ze kreeg een aantal chemokuren.
Toen ze overleden was waren wij, de familie toch benieuwd wat de bron van de kanker geweest was en de artsen vertelden ons dat de kanker in haar pancreas was ontstaan.
Ondertussen ben ik verder gegaan met mijn zoektocht. Mijn focus lag op ‘cancer of unknown primary origin’ zoals bij mijn moeder.
Hierdoor sloeg mijn geest op hol met allerlei doemscenario’s. Stel je voor dat er bij mij ook plotseling uitzaaiingen in mijn lever ontdekt worden? Ik moet nu echt weten waar de kanker zich heeft gemanifesteerd, straks ben ik nog te laat.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben mijzelf te vergelijken met mijn moeder door te denken dat ik aan dezelfde soort kanker lijdt als mijn moeder.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn net als mijn moeder de bron van de kanker niet te kunnen vinden en te overlijden aan de uitzaaiingen in de lever en ander gebieden.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben niet hier te zijn als een en gelijk met mijzelf maar me mee te laten slepen door mijn geest en allerlei doemscenario’s te bedenken.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben verdrietig te zijn omdat ik er niet achter ben gekomen waar de kanker zich bevindt waarin ik bang ben dat ik niet de juiste behandelmethode kan kiezen.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben te denken dat als ik weet waar de kanker zich bevindt ik beter een ander dieet kan volgen dat waarschijnlijk meer succes zal hebben.
Ik vergeef mijzelf toegestaan en aanvaard te hebben bang te zijn dat ik iets in mijn dieet over het hoofd zie en dat het dieet dat ik volg niet het gewenste resultaat zal hebben, namelijk een daling van mijn HCG titer en het verdwijnen van de tumor.
Als ik zie dat mijn geest de vrije loop neemt en mij allerlei doemscenario’s laat zien dan stop ik en adem. Ik realiseer me dat ik mezelf het beste kan laten voorlichten door mensen met kennis van zaken waardoor ik weer een stapje verder kom.
Ik ga met mijzelf de verbintenis aan mij te houden aan het dieet van dr. Kelley totdat zich nieuwe ontwikkelingen aandienen die vereisen dat een verandering nodig is.
Ik heb inmiddels contact gehad met een verpleegster die bekend is met het dr. Kelley dieet en de Navarro test. De verpleegster adviseerde me niet aan de (palpabele) cyste te komen/aan te raken.
Ook heb ik contact gehad met dr. Navarro van de kliniek. Deze adviseerde me de bobbeltjes in mijn schildklier met rust te laten zodat er geen risico is voor spreiding van de cellen.
Meer over het Dr. Kelley dieet dat ik volg in mijn volgende blog.